25. lutego jest szczególną datą w kalendarzu dla każdej siostry Służebnicy Ducha Świętego od Wieczystej Adoracji. W tym dniu wspominamy chwalebne przejście naszej współzałożycielki Matki Marii Michaele z tego świata do wieczności.

Matka Maria Michaele, odznaczała się szczególnym nabożeństwem do Trzeciej Osoby Boskiej. Duch Święty zajmował w jej duchowości szczególne miejsce. Uczyła się rozpoznawać Jego dyskretną obecność i działanie uczestnicząc m. in. w rekolekcjach dla nauczycielek przed Uroczystością Zesłania Ducha Świętego, w roku 1889. To właśnie podczas tych rekolekcji odczuła w swojej duszy powołanie do życia zakonnego. Nie wahała się zbyt długo, aby wstąpić do zgromadzenia, które było poświęcone Duchowi Świętemu, chociaż nie miało ono jeszcze ani reguły, ani zatwierdzenia przez Stolicę Świętą. Żyła miłością, która rozlana jest w sercach ludzi przez Ducha Świętego i była przekonana, że ta właśnie miłość gruntuje niezawodność nadziei chwały Bożej (zob. Rz 5,5). Jej niezwykłą radością było to, że mogła nazywać się Służebnicą Ducha Świętego. Chlubiła się łaską wypraszania innym ludziom darów Ducha Świętego. Jako przełożona generalna mawiała do swoich współsióstr: Dla Służebnicy Ducha Świętego każdy dzień powinien być nowym przeżyciem Zesłania Ducha Świętego, każdy oddech wezwaniem: „Przyjdź Duchu Święty”, każdy ruch prośbą: „Ześlij nam Ducha Świętego”, każde uderzenie serca wołaniem: „Panie Jezu, poślij nam od Ojca Ducha Świętego”.

Matka Maria Michaele wnosiła niezwykły entuzjazm życia w miejsce, w którym przebywała. Radością, która jest owocem działania Ducha Świętego, zarażała wszystkich, z którymi się spotykała. Nie brakowało jej także sił, ani pomysłów w zakładaniu nowych klasztorów dla wieczystej adoracji Najświętszego Sakramentu. Wiedziała, że są to wieczerniki modlitwy o Ducha Świętego dla konkretnych ludzi i całego świata. Była żywym świadkiem prawdziwości Bożego słowa: „Ci, co zaufali Panu odzyskują siły, otrzymują skrzydła jak orły: biegną bez zmęczenia, bez znużenia idą” (Iz 40, 31).

Duchowa spuścizna Matki Marii Michaele jest ciągle ożywiana w sercach sióstr jej klauzurowego zgromadzenia. Proste wskazówki, jak wypełniać swoje powołanie Służebnicy Ducha Świętego od Wieczystej Adoracji noszone są w pamięci i często rozważane, także podczas zwyczajnej pracy w klasztorze. Wydarzenie Zesłanie Ducha Świętego jest dopełnieniem zbawczych dzieł Bożych. W historii zbawienia człowieka zostało zainicjowane pewnego dnia, ale nigdy się nie skończyło. Bóg nieustannie posyła Ducha Świętego do zgromadzonego na modlitwie Kościoła. Przyjmowanie tych wielkich Bożych darów jest niezwykłą łaską i staje się niezwykłą radością, gdy jest przekazywane dalej, do serc zmęczonych i utrapionych.

Matka Maria Michaele, chociaż pozostawiła po sobie świetlany przykład życia sakramentalnego i zakonnego, nie jest jeszcze wyniesiona na ołtarze. Jako członkinie jej Zgromadzenia, mamy nadzieję, że wkrótce będziemy cieszyć się jej beatyfikacją w Kościele.

Maksymy Matki Marii Michaele nucimy często jako piosenkę. Stały się dla niejednej z nas codziennym programem dobrej realizacji klauzurowego powołania:

Trwaj spokojnie w obecności Bożej,

pracuj radośnie dla Boga,

patrz na świat oczyma Boga,

omawiaj wszystkie swoje sprawy z Bogiem,

płoń gorliwością dla chwały Bożej,

znajduj swą radość w Bogu,

spoczywaj w głębi Bożego Serca.