Módlmy się, aby ludzie, którzy żyją na marginesie społeczeństwa, w nieludzkich warunkach egzystencjalnych, nie byli zapominani przez instytucje i by nigdy nie byli uważani za pozbawionych wartości.

Chrześcijaństwo podkreśla wartość każdego człowieka, jako dziecka Bożego, odkupionego drogocenną Krwią Chrystusa i powołanego do życia wiecznego. Fakt, iż w ludzką naturę wpisany został przez Boga dar nieśmiertelnej duszy, wywyższa każde ludzkie istnienie ponad wszelkie inne stworzenia, ubogacające wszechświat swoją egzystencją. Życie człowieka na ziemi jest tylko krótkim etapem pełni życia wiecznego w Bogu. Umierając w wymiarze fizycznym dla tego świata, rodzimy się do życia wiecznego w królestwie Bożym. Śmierć ciała jest stanem, przez który przechodzi każdy człowiek, niezależnie od płci, rasy, narodowości, bogactwa materialnego, zdobytego wykształcenia, czy pełnionej funkcji społecznej. Nasza dusza jednak nie umiera.

W wielu miejscach na ziemi filozofia, etyka i religia chrześcijańska nie są brane pod uwagę. Dążenie do dobrobytu i władzy niewielkiej grupy ludzi, kosztem życia w ubóstwie, a nawet w nędzy, pozostałych, rozszerza się i staje się ogólnoświatową kulturą, niegodną człowieka stworzonego na obraz Boga. Dzieje się tak za bezmyślnym i ospałym przyzwoleniem większości, ugruntowywanym przez długie lata wynoszeniem jednych ponad drugich oraz kreowaniem świata bez prawa i zasad postępowania, których autorem jest sam Bóg, Ojciec nas wszystkich. Wiemy, że jest to porządek tej ziemi i nie będzie obowiązywał w niebie.

Prawda o tym, iż w swej istocie wszyscy jesteśmy siostrami i braćmi, powinno zachęcać nas do budowania cywilizacji miłości, wzajemnego szacunku, współpracy i sprawiedliwego podziału dóbr ziemi, która z woli Bożej ma dostarczać pożywienia wszystkim jej mieszkańcom oraz zapewnić im bezpieczne schronienie i miejsce dla duchowego rozwoju. Godność bycia człowiekiem powinna inspirować nas do wychodzenia naprzeciw osobom znajdującym się w potrzebie. Świadomość tego, że po czasie życia na tej ziemi spotkamy się wszyscy w królestwie Bożym powinna nas mobilizować do zdobywania jak największej liczby serdecznych przyjaciół, którzy mogą przyczynić się do tego, iż zostaniemy wyróżnieni przez samego Boga, a życie w Jego bliskości okaże się naszym największym sukcesem.