Kościół jest wspólnotą, którą założył Jezus Chrystus. Zostaliśmy do niej zaproszeni i cieszymy się łaską wybrania. Pośród nas jest nieustannie obecny Chrystus, który gromadzi nas wokół siebie i jednoczy poprzez sakramenty święte oraz głoszenie i rozważanie Jego słowa. Chcąc uczestniczyć w pełni we wszystkich przywilejach członków Mistycznego Ciała Chrystusa podejmujemy zadanie trwania w komunii między sobą i z Bożym Synem. Świadomie angażujemy się, aby kontynuować Jego misję świadczenia o przyjaźni Boga do każdego człowieka. Nie czynimy tego sami z siebie, ale mocą mieszkającego w nas Ducha Świętego. Przyjmując się nawzajem, w bogactwie powierzonych nam charyzmatów, poznajemy wielkość samego Boga i lepiej rozumiemy samych siebie w realizowaniu otrzymanego posłania do świata.

Ojcze ubogich, pomóż nam uratować opuszczonych i zapomnianych tej ziemi, którzy znaczą tak wiele w Twoich oczach. Ulecz nasze życie, byśmy strzegli świata, a nie łupili go, byśmy rozsiewali piękno, a nie skażenie i zniszczenie (…) – to fragment Modlitwy za naszą ziemię, którą Papież Franciszek w 2015 rokuzamieścił na ostatnich stronach encykliki Laudato si’. W trosce o wspólny dom. Cała modlitwa uderza prostotą ludzkiego serca, które ufnie wznosi się do Boga z prośbą o pomoc w wysiłkach na rzecz uratowania ziemi i stworzenia. Nasza bowiem ludzka działalność doprowadziła do zachwiania równowagi w świecie przyrody.

U podstaw troski o integralny rozwój człowieka leży przyjęcie chrześcijańskiego definiowania każdej osoby ludzkiej. Człowiek w chrześcijaństwie jest jednością ciała i psychiki i duszy. Te trzy wymiary podlegają przemianom w trakcie całego ludzkiego życia, od poczęcia do naturalnej śmierci. Zapewnienie każdemu człowiekowi integralnego rozwoju wymaga akceptacji i ochrony jego osobowego istnienia od pierwszej chwili egzystencji.

Każdy człowiek potrzebuje łaski od Pana. Wszyscy żyjemy z Bożej hojności. Nasze istnienie jest konsekwencją Jego zgody i błogosławieństwa. Bóg cieszy się każdym z nas. Pragnie naszej przyjaźni, ale pozostawia nam wolność w relacji do Niego oraz radość samodzielnego poznawania Jego bezinteresownej miłości i życzliwej troski o nas. Bóg wspiera nas w każdym momencie. Jego obecność pośród nas jest ewidentna, lecz bardzo dyskretna. „W Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy” (Dz 17,28).