Jedno Tchnienie Dwóch

Hymn do Ducha Świętego „O Stworzycielu, Duchu przyjdź”, zawiera w swych strofach najpiękniejsze sformułowania ludzkiego umysłu szukającego precyzyjnego określenia dla Trzeciej Osoby Boskiej. Ostatnim wyrażeniem w tej pięknej pieśni ku czci Ducha Świętego, śpiewanej uroczyście u początku każdego dnia w naszym Zgromadzeniu, jest wyrażenie „Jedno Tchnienie Dwóch”. Najczęściej konkluzja rozwijanej myśli na jakiś temat to najprecyzyjniejsze uchwycenie całej treści. Tak też, wydaje mi się, jest w tym przypadku.

Czytaj dalej

Módlmy się, aby ruchy i grupy kościelne każdego dnia na nowo odkrywały swoją misję ewangelizacyjną, oddając swoje charyzmaty na służbę w potrzebach świata.

Ruchy i grupy kościelne ubogacają i ożywiają Kościół. Są realnymi znakami nieustannego działania Ducha Świętego oraz ludzkiej współpracy z Nim. U podstaw ich powstania i działalności jest idea dzielenia się wiarą i głoszenie Ewangelii Chrystusa. We wspólnotach dobrze prowadzonych duchowo, wszelkie posługi dla chwały Bożej i na rzecz drugiego człowieka poprzedza odpowiednia formacja i wspiera żarliwa modlitwa. Ich członkowie nie zrzeszają się w celach towarzyskich, aby wspólnie spędzać czas i czynić coś pożytecznego, ale pragnienie świadczenia o Bożej miłości oraz chęć naśladowania Chrystusa i Maryi w służbie potrzebującym.

Czytaj dalej

Dlaczego Chrystus przekonywał nas o tym, że zmartwychwstał?

Misterium Zmartwychwstania Bożego Syna mogło zostać przed nami zakryte. Cieszymy się jednak oficjalnie nowiną tryumfu Chrystusa nad śmiercią. Świętujemy to wydarzenie we wspólnocie Kościoła. Jezus nie zatrzymał tej prawdy dla siebie. Po wyjściu z grobu ukazywał się swoim uczniom i oswajał ich z tym, że pokonał śmierć i żyje. Spisana Ewangelia o życiu, śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa obiegła świat i jest nadzieją życia wiecznego dla każdego człowieka, który uzna Go za swojego Pana.

Czytaj dalej

Módlmy się o większe propagowanie kultury rezygnacji z przemocy, do której prowadzi coraz rzadsze używanie broni, zarówno przez państwa, jak i obywateli.

O kulturze rezygnacji z przemocy mówi się wiele, już od dłuższego czasu, w psychologii i pedagogice. Jest to, w pewnym sensie, odpowiedź na wyzwania epoki. Globalizacja świata sprzyja powstawaniu społeczności wielokulturowych i wielonarodowościowych. Ludzie o odmiennych religiach, zwyczajach i tradycjach spotykają się już od najmłodszych lat do późnej starości w miejscach nauki, pracy, rozrywki, rekreacji i modlitwy. Harmonijne życie wymaga wypracowania postaw nacechowanych wzajemnym taktem, akceptacją i otwartością na inność drugiej osoby. Nacjonalizm oraz wynoszenie rodzimych tradycji i przekonań ponad inne, nie sprzyja przyjaznemu życiu i rozwojowi małych kultur, które budują i przenikają całą rodzinę ludzką.

Czytaj dalej

Chrystus zmartwychwstał!

Jezus powiedział do niej: „MARIO!”.

Ona zaś odwróciła się do Niego

i powiedziała po hebrajsku: „RABBUNI!”

(J 20, 16)

Chrystus zmartwychwstał! Pokonał śmierć i zwycięsko opuścił ciemny grób. Król życia poszukuje nas w okolicznościach naszej codzienności, aby przekazać nam tą radosną nowinę, że śmierć nie ma już władzy nad nami. Wyjdźmy Mu na spotkanie. Przyjmijmy dar Jego zbawienia.

Czytaj dalej

WESOŁEGO ALLELUJA

Królowo Nieba, wesel się, alleluja.
Bo ten, któregoś zrodziła, alleluja.
Zmartwychwstał, jak powiedział, alleluja.
Módl się za nami do Boga, alleluja.

Raduj się i wesel, Panno Maryjo, alleluja.
Bo zmartwychwstał Pan prawdziwie, alleluja. 

Niechaj ta radosna wieść dotrze do każdego z nas i zagości wśród nas nadzieja , miłość, poczucie sensu oraz wytrwałość w realizacji wyzwań  

Zmartwychwstały Pan niech obdarza nas łaską, abyśmy w codziennym życiu i pracy umieli być Jego wiarygodnymi świadkami. 

WESOŁEGO  ALLELUJA 
życzy Eucharystyczna Wspólnota Adoracyjna 

Aby życie Jezusa w nas się objawiło

Fizjologiczne etapy życia ludzkiego to poczęcie, urodzenie się, wzrastanie, dojrzewanie, owocowanie (poprzez pracę, twórczość, przekazywanie życia) oraz umieranie. Podobną dynamikę można wyróżnić w życiu duchowym. Przenikająca wszechświat i czas myśl Boża o naszym istnieniu to nasze poczęcie. Łaska chrztu św. to urodzenie się dla Bożego królestwa, nauka prawd wiary i dogmatów Kościoła to wzrastanie w wierze, przystępowanie do sakramentów świętych: pojednania, bierzmowania, Eucharystii, namaszczenia chorych, małżeństwa lub kapłaństwa to dojrzewanie. Życie w świetle Ewangelii i dzielenie się swą wiarą z innymi – to owocowanie. Moment kresu życia to umieranie dla tego świata i duchowe narodzenie do wieczności w Bogu. Przechodzenie przez stan śmierci fizycznej do pełni nowego życia to przywilej każdego człowieka odkupionego cierpieniem, śmiercią i zmartwychwstaniem Chrystusa.

Czytaj dalej

Módlmy się za tych, którzy cierpią z powodu zła wyrządzonego im przez członków wspólnoty kościelnej, aby właśnie w Kościele znaleźli konkretną odpowiedź na swój ból i swoje cierpienia.

Wiadomości o nadużyciach, które miały miejsce we wspólnocie Kościoła wstrząsnęły nami dogłębnie. Obudziły w naszych sumieniach wiele pytań o prawość ludzi, którzy zaproponowani nam zostali jako autorytety. Dotknęły – być może – naszych osobistych wspomnień i zranień.

Czytaj dalej

SIEDEM SŁÓW JEZUSA Z KRZYŻA

Słowo pierwsze: ”Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią.”
Słowo drugie: „Zaprawdę powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju.”
Słowo trzecie: „Niewiasto, oto syn Twój; Synu, oto Matka twoja.”
Słowo czwarte: „Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?”
Słowo piąte: „Pragnę.”
Słowo szóste: „Wykonało się.”
Słowo siódme: „Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego.”

Czytaj dalej

„Starajcie się o własne zbawienie”.

Wskazówka św. Pawła: „z lękiem i drżeniem starajcie się o własne zbawienie”, została pierwotnie sformułowana i skierowana do pierwszej wspólnoty chrześcijańskiej w Filippi (Flp. 2, 12). Można ją w czasie Wielkiego Postu usłyszeć pośród wielu innych wiadomości, które z różnym skutkiem docierają do naszych uszu. Współczesność charakteryzuje się natłokiem informacyjnym i zmęczeniem człowieka, przynaglanego impulsywnie przez media do analizowania słanych przez nie treści i do klasyfikowania ich jako ważne lub nieważne. Ważne zachowujemy w pamięci i według nich postępujemy, nieważne odrzucamy. Najczęściej za ważne uważamy te, które cechuje wysoki stopień emocjonalny impulsu rezonującego w naszych sercach. Do ważnych informacji zaliczymy chyżo te, które nas szokują, budzą lęk, przerażają i zaskakują.

A do jakiego rodzaju informacji zaliczymy zaproszenie do troski o swoje zbawienie. Do najbardziej ważnych czy raczej do nieistotnych?

Czytaj dalej

Klasztor w Nysie