Módlmy się, aby Kościół nadal wspierał ze wszystkich sił synodalny styl życia, jako znak współodpowiedzialności, promując uczestnictwo, komunię i misję łączące księży, osoby konsekrowane i świeckich.

Kościół jest wspólnotą, którą założył Jezus Chrystus. Zostaliśmy do niej zaproszeni i cieszymy się łaską wybrania. Pośród nas jest nieustannie obecny Chrystus, który gromadzi nas wokół siebie i jednoczy poprzez sakramenty święte oraz głoszenie i rozważanie Jego słowa. Chcąc uczestniczyć w pełni we wszystkich przywilejach członków Mistycznego Ciała Chrystusa podejmujemy zadanie trwania w komunii między sobą i z Bożym Synem. Świadomie angażujemy się, aby kontynuować Jego misję świadczenia o przyjaźni Boga do każdego człowieka. Nie czynimy tego sami z siebie, ale mocą mieszkającego w nas Ducha Świętego. Przyjmując się nawzajem, w bogactwie powierzonych nam charyzmatów, poznajemy wielkość samego Boga i lepiej rozumiemy samych siebie w realizowaniu otrzymanego posłania do świata.

Czytaj dalej

Módlmy się, aby każdy z nas usłyszał i wziął sobie do serca wołanie ziemi i ofiar klęsk żywiołowych i zmian klimatycznych oraz zobowiązał się do troski o świat, który zamieszkujemy.

Ojcze ubogich, pomóż nam uratować opuszczonych i zapomnianych tej ziemi, którzy znaczą tak wiele w Twoich oczach. Ulecz nasze życie, byśmy strzegli świata, a nie łupili go, byśmy rozsiewali piękno, a nie skażenie i zniszczenie (…) – to fragment Modlitwy za naszą ziemię, którą Papież Franciszek w 2015 rokuzamieścił na ostatnich stronach encykliki Laudato si’. W trosce o wspólny dom. Cała modlitwa uderza prostotą ludzkiego serca, które ufnie wznosi się do Boga z prośbą o pomoc w wysiłkach na rzecz uratowania ziemi i stworzenia. Nasza bowiem ludzka działalność doprowadziła do zachwiania równowagi w świecie przyrody.

Czytaj dalej

Królowanie Maryi

W ciągu roku liturgicznego mamy wiele okazji, aby oddać cześć św. Miriam z Nazaretu, Maryi, Matce Jezusa Chrystusa – naszego Boga i Pana. 22. sierpnia honorujemy Ją tytułem Królowej. Maryja króluje nam, ponieważ wyprzedza nas wszystkich w relacji do Boga. Przez Jej Serce otrzymujemy każdą łaskę.

Czytaj dalej

Módlmy się, aby przywódcy polityczni służyli obywatelom, pracując dla integralnego rozwoju człowieka i dla dobra wspólnego, szczególnie troszcząc się o najuboższych i o tych, którzy stracili pracę.

U podstaw troski o integralny rozwój człowieka leży przyjęcie chrześcijańskiego definiowania każdej osoby ludzkiej. Człowiek w chrześcijaństwie jest jednością ciała i psychiki i duszy. Te trzy wymiary podlegają przemianom w trakcie całego ludzkiego życia, od poczęcia do naturalnej śmierci. Zapewnienie każdemu człowiekowi integralnego rozwoju wymaga akceptacji i ochrony jego osobowego istnienia od pierwszej chwili egzystencji.

Czytaj dalej

Wybór lepszego

Bogactwem każdej wspólnoty jest to, że tworzą ją bardzo różni ludzie. Odmienność wielu osób żyjących blisko siebie służy współpracy, sprzyja uzupełnianiu się, pozwala patrzeć na wyzwania i problemy z wielu poziomów, stwarza wszystkim możliwości ciągłego rozwoju. Wreszcie uniemożliwia nudę i rutynę. Niszczący harmonię zamęt wkrada się wówczas, gdy członkowie wspólnoty gubią sens wcześniej podjętych decyzji i nie potrafią dalej wybierać tego, co dla nich dobre, co daje im szczęście i radość, co w gruncie rzeczy jest dla nich lepsze.

Czytaj dalej

Eucharystyczna Wspólnota Adoracyjna

Eucharystyczna Wspólnota Adoracyjna (EWA) jest wspólnotą osób połączonych ideą adoracji Najświętszego Sakramentu w intencjach misji Kościoła. Członkowie wspólnoty ofiarują każdego tygodnia 30 min. modlitwy przed Najświętszym Sakramentem za głoszących Ewangelię i za dzieła misyjne Kościoła.

Codzienna modlitwa członków EWA

Panie Jezu, dzięki za Twą miłość, za to, że zechciałeś zostać z nami w sakramencie Eucharystii. Pomóż nam być zawsze „jednym sercem i jedną duszą”. Spraw, by każdy z nas starał się być żywą Ewangelią, aby nasze życie głosiło Twoją miłującą obecność wśród nas. Amen.

Czytaj dalej

Módlmy się, aby sakrament namaszczenia chorych dał przyjmującym go osobom oraz ich bliskim siłę od Pana, stając się dla wszystkich widocznym znakiem współczucia i nadziei.

Każdy człowiek potrzebuje łaski od Pana. Wszyscy żyjemy z Bożej hojności. Nasze istnienie jest konsekwencją Jego zgody i błogosławieństwa. Bóg cieszy się każdym z nas. Pragnie naszej przyjaźni, ale pozostawia nam wolność w relacji do Niego oraz radość samodzielnego poznawania Jego bezinteresownej miłości i życzliwej troski o nas. Bóg wspiera nas w każdym momencie. Jego obecność pośród nas jest ewidentna, lecz bardzo dyskretna. „W Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy” (Dz 17,28).

Czytaj dalej

Klasztor w Nysie