Krótka relacja o pielgrzymowaniu Pana Jezusa przez krainy Jego ziemskiej ojczyzny (Mk 3, 7-12), przybliża nam pełną miłości osobowość Bożego Syna. Chrystus, będąc zawsze jednością z Bogiem Ojcem, przez proste gesty miłości, objawia w istocie pełne miłosierdzia i otwartości Serce Boże względem każdego człowieka. Z tego fragmentu Ewangelii św. Marka możemy wyczytać, iż ludzie chorzy i zdrowi, uzależnieni i wolni, spełnieni i poszukujący, grzesznicy i sprawiedliwi według Prawa, kobiety i mężczyźni, odważni i zalęknieni, posiadający bogactwa i biedacy, uczeni w Prawie i prostaczkowie – dosłownie wszyscy – gromadzili się wokół Wędrownego Nauczyciela z Nazaretu, aby Go słuchać i pozyskać Jego pomoc w swoich najtrudniejszych sprawach. Pełni nadziei i ufności przedstawiali Mu swoje prośby, a On im wszystkim udzielał upragnionej łaski.
Były to indywidualne spotkania, które pozwalały różnym osobom doświadczyć głębi Bożego miłosierdzia płynącego przez Jezusa. Objawiały Boga współczującego z każdym cierpiącym, zatroskanego o wszystkich, poszukującego zagubionych i zmęczonego trudem o to, aby ludzie poznali prawdę o sobie i ich Niebieskim Ojcu. Dowodziły, że każdy ma dostęp do Boga i Jego bezinteresownej miłości. Potwierdzały, że łaska Boża jest zupełnie darmowa dla wszystkich, którzy o nią proszą. Po latach, św. Jan Apostoł, który towarzyszył Chrystusowi od początku do końca Jego publicznej działalności, zaświadczył o Bogu w imieniu swoim, a także tych, którzy spotykali się wówczas ze Zbawicielem, pisząc: „My poznaliśmy i uwierzyliśmy miłości, którą Bóg ma względem nas. Bóg jest miłością i kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg przebywa w Nim” (1J 4, 16).
Czytaj dalej