Módlmy się, aby Kościół nadal wspierał ze wszystkich sił synodalny styl życia, jako znak współodpowiedzialności, promując uczestnictwo, komunię i misję łączące księży, osoby konsekrowane i świeckich.

Kościół jest wspólnotą, którą założył Jezus Chrystus. Zostaliśmy do niej zaproszeni i cieszymy się łaską wybrania. Pośród nas jest nieustannie obecny Chrystus, który gromadzi nas wokół siebie i jednoczy poprzez sakramenty święte oraz głoszenie i rozważanie Jego słowa. Chcąc uczestniczyć w pełni we wszystkich przywilejach członków Mistycznego Ciała Chrystusa podejmujemy zadanie trwania w komunii między sobą i z Bożym Synem. Świadomie angażujemy się, aby kontynuować Jego misję świadczenia o przyjaźni Boga do każdego człowieka. Nie czynimy tego sami z siebie, ale mocą mieszkającego w nas Ducha Świętego. Przyjmując się nawzajem, w bogactwie powierzonych nam charyzmatów, poznajemy wielkość samego Boga i lepiej rozumiemy samych siebie w realizowaniu otrzymanego posłania do świata.

Doświadczenie zwołanego przez papieża Franciszka Synodu o synodalności pomogło nam pojąć, że wzajemne słuchanie się oraz respektowanie swoich różnic, poglądów i pragnień, ułatwia nam bycie razem w podążaniu za Chrystusem, jako jedynym Mistrzem i Zbawicielem każdego z nas. W Kościele różnimy się między sobą. Synodalność pokazuje nam, iż różnorodność jest błogosławieństwem w uzupełnianiu się na drodze wspólnego kontynuowania misji Jezusa i przyczyniania się do tego, aby Bóg był bardziej znany i kochany na ziemi. W oczach Bożych nie jest przypadkiem, że na przestrzeni dziejów, to właśnie my teraz żyjemy i budujemy wspólnotę Kościoła. Nie jest przypadkowe również powierzenie nam konkretnych darów, którymi służymy sobie nawzajem.

Pełnimy różne funkcje i każdego z nas cechuje pewna niepowtarzalność. Wszyscy jednak mamy tego samego Ojca i jednego Mistrza. Jesteśmy braćmi i siostrami w jednej rodzinie. Uzyskana na Chrzcie św. tożsamość dziecka Bożego zachęca nas do pomagania sobie nawzajem i obdarowywania się tym, co za darmo otrzymaliśmy dla budowania Bożego królestwa na ziemi. Za realizację tego zadania wszyscy jesteśmy współodpowiedzialni, osobiście i jako wspólnota Kościoła.