Święto Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny, datowane na dzień 21. listopada, jest obchodzone w Kościele katolickim jako Dzień Życia Kontemplacyjnego. Maryja, Matka Boża, ofiarując się Bogu w Świątyni Jerozolimskiej, wybrała drogę życia kontemplacyjnego. Rozmiłowana w Bogu od najmłodszych lat, chciała najlepsze chwile swoich dni spędzać wpatrując się w piękno Boga i cieszyć się Jego miłością. Wybór takiego życia był z pewnością odpowiedzią na łaskę i inspirację Boga. Życie kontemplacyjne, krótko ujmując, jest przyjmowaniem i celebrowaniem obecności Boga, który w nas zamieszkuje. Bóg, odwieczna Prawda i niesfałszowana Miłość, pozostaje w nas obecny, bo jest naszym Ojcem. Nasze „ja” powstało i trwa w Jego istnieniu. Boże działanie w nas i pośród nas może być dynamiczne i jawne, albo bierne i ukryte. W gruncie rzeczy zależy to od naszej zgody i otwartości na Boga.

Każde ludzkie serce jest tak ukształtowane, że przebywa w nim Bóg, który zaprasza każdego do dialogu, przyjaźni i współpracy. Bóg w swej potędze i niezmierzoności jest niezwykle delikatny wobec kruchości naszego istnienia. Sam będąc Wolnością nie narusza naszej wolności i nie czyni nikogo z nas niewolnikiem swego Boskiego Majestatu. Wychodzi ku nam z ofertą pewnego stylu życia, ale nie narzucam nam swojej woli. Pragnie mieć z nami wolne i szczęśliwe relacje. Bóg jest Pełnią Doskonałości i Miłością, która utrzymuje cały wszechświat w istnieniu, ale żebrze o miłość u nas swoich stworzeń, bo pragnie z nami stałego kontaktu. Nie chce, abyśmy byli osamotnieni w swej egzystencji. Przyjaźń z Bogiem otwiera przed nami nieograniczone horyzonty życia.

Wczytując się w Słowo Boże, kontemplując cichy i przyjazny „szmer” Bożej obecności w naszej codzienności, możemy wchodzić w relacje z naszym Ojcem. Kontemplacja to właśnie wpatrywanie się oczami i sercem w Boga i w dzieła Jego rąk – w całe piękno stworzonego przez Boga świata. To wpatrywanie się wymaga czasu i wiary. Potrzebuje ciszy i dystansu do maniery bezmyślnego pędzenia za rewelacjami wyimaginowanego przez człowieka świata.

Pan Jezus w Ewangelii św. Łukasza mówi do nas, że „Królestwo Boże jest pośród nas” (Łk 17,21). Nie zawsze jednak widzimy je i cieszymy się nim. Nasza uwaga skupiona jest częściej na wydarzeniach codzienności, na naszych dążeniach i problemach. Pragnąc dostrzec obecność Bożą potrzebujemy z wiarą skierować serca ku Niemu i spojrzeć na siebie oraz na otaczający nas świat Jego oczami. Potrzebujemy wejść do „wewnętrznej izdebki swojego serca” (Mt 6,6) i przez czas, którym dysponujemy przebywać z Tym, który dał nam życie, wolność i prawdziwe szczęście.

Maryja jest Wzorem dla każdej osoby, która przyjęła dar życia kontemplacyjnego. Pod Jej opieką możliwe jest owocne trwanie w sercu Kościoła i świadczenie o dobroci i miłości Boga – obecnego nieustannie i niezmiennie pośród świata zagubionego w zamęcie ideologii wymyślonych przez człowieka.

Święto Ofiarowania Maryi jest jednym z dni kiedy osoby prowadzące życie kontemplacyjne ofiarowują się Bogu składając śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. W Maryi rozbrzmiewają od pokoleń głosy uwielbienia Boga wszystkich sióstr i braci o kontemplacyjnych sercach.