Szczególnym apelem pontyfikatu Franciszka stało się ożywienie, wśród wszystkich, światowego pragnienia braterstwa. W encyklice O braterstwie i przyjaźni społecznej Papież podkreśla m. in. to, że nikt nie może stawić czoła życiu w pojedynkę. Potrzebujemy wspólnoty, aby nas wspierała, abyśmy razem z innymi mogli spoglądać ku przyszłości. Jesteśmy bowiem jedną rodziną ludzką, wędrowcami stworzonymi z tego samego ludzkiego ciała, dziećmi tej samej ziemi, która nas wszystkich gości, każdego z bogactwem jego wiary czy przekonań, każdego z jego własnym głosem, wszystkich jako braci! (por. Enc. Fratelli tutti, 8).

Intencja modlitewna na pierwszy miesiąc nowego roku kalendarzowego animuje nas do modlitwy za tych, którzy w pierwszej kolejności zaproszeni są do starania się o wychowanie młodego pokolenia do braterstwa. Są to niewątpliwie rodzice, nauczyciele, prezbiterzy, moderatorzy ruchów kościelnych i członkowie wspólnot chrześcijańskich. Również dziadkowie, starsze rodzeństwo, członkowie dalszej rodziny, a nawet sąsiedzi nie mogą łatwo rezygnować z przywileju dzielenia się życiową mądrością z dziećmi i młodzieżą. W gruncie rzeczy, każdy z nas jest lub będzie wychowawcą. Każdy z nas swoim zachowaniem i wyborami promieniuje na innych. Dlatego wszyscy powinniśmy dbać o to, aby być czytelnymi świadkami wartości ewangelicznych, które preferują szacunek względem drugiego człowieka.

Oprócz modlitwy starajmy się wokół nas o stwarzanie młodym ludziom przestrzeni wzrostu i rozwoju. Dzielmy się z nimi swoim duchowym i kulturowym bogactwem. Uczmy ich godnego życia w obecności Bożej. Nie jest łatwo wyciszać u młodzieży rywalizacji i ambicji. Jednak preferowanie braterstwa wnosi do naszych społeczeństw pokój, wzajemny szacunek, przeżywanie życia swojego i innych jako Bożego daru. W rezultacie rozwija poczucie sprawiedliwości społecznej. Jest to słuszna i oczekiwana przez wielu perspektywa harmonijnej przyszłości.