Wielki Post jest uprzywilejowanym czasem łaski dla wszystkich, którzy wierzą i szukają Boga. Są to błogosławione dni stawania przed Panem w prawdzie i ufności, prześwietlania Słowem Bożym swego serca, rewidowania dróg życia, a także leczenia Bożą miłością chorób duszy. Jest to czas święty i upragniony, ponieważ poprzez działalność Kościoła, Bóg osobiście zaprasza każdego z nas do duchowej odnowy. Znak posypania głowy popiołem wyraża gotowość serca do rezygnacji ze wszystkiego, co dystansuje od Bożej miłości. Świadczy o naszej zgodzie na pielgrzymowanie z Chrystusem oraz na wewnętrzną przemianę według Bożego upodobania.

Wielki Post nazywany jest również Okresem Wielkanocnej Pokuty. Jesteśmy zachęcani przez Ducha Świętego i naszych duszpasterzy, aby przez te 40 dni dobrze przygotować się do obchodzenia Świąt Paschalnych – Misterium naszego Odkupienia. We wspólnocie Kościoła ubogacamy się nawzajem wiarą, umacniamy się świadectwem działającej w nas łaski, podtrzymujemy w trudnościach. Czujemy się zaakceptowani i przyjęci przez ludzi, w miarę możliwości – darzymy innych swoją obecnością i pomocą. Doświadczenie bratnio-siostrzanej życzliwości otwiera nas na miłość Bożą. We wspólnocie, przekonujemy się, iż wiara w Boga nie jest sprawą prywatną.

W czasie Wielkiego Postu zaproszeni jesteśmy także do zdobycia umiejętności dobrego korzystania ze swojej wolności. Wiemy, że nie zawsze potrafimy wybrać dobro. Potykamy się w ludzkich ograniczeniach postrzegania rzeczywistości. Często dajemy się poprowadzić duchowi świata tam, gdzie być nie chcemy. Czujemy się zdesperowani, gdy moda i obyczaje podpowiadają nam rozwiązania wyzwań codzienności, które są łatwe, szybkie i wygodne, a jednocześnie totalnie sprzeczne z wartościami, które uznajemy za szlachetne i korzystne dla nas. Szukamy więc mocniejszego oparcia i ugruntowania w Bogu oraz jaśniejszych wskazówek, jak dobrze wybierać. Podejmujemy odważną refleksję, aby znaleźć prawidłową odpowiedź na pytania: kto jest naszym Ojcem i Bogiem oraz z kim zawarliśmy przymierze.

Czas Pokuty pomaga nam powrócić do prawdy o nas. Szukając swej tożsamości uświadamiamy sobie, że człowiek jest chwałą Boga. Pierwsze karty Biblii opisują historię stworzenia świata. Z Pisma św. dowiadujemy się, że Bóg nie jest istotą, która ma jakiś brak i dlatego potrzebuje naszej pomocy. Bóg nie powołał nas do życia, bo potrzebował kogoś, kto by Mu służył. Bóg jest doskonałością i pełnią miłości. Z tej pełni miłości zostaliśmy zrodzeni. Prawdziwa Miłość jest relacją. Istnieje dla drugiego Ty. Jesteśmy dziećmi kochającego nas Boga. Naszym szczęściem jest odzwierciedlać Bożą chwałę, moc, miłość, mądrość, dobroć, piękno… Jeśli nie trwamy w komunii z naszym Ojcem, czujemy się niespełnieni, zagubieni i niedowartościowani. Błąkamy się i marniejemy, bo nie mamy życia poza Bogiem. Każda światowa radość trwa krótko. Łudzimy się, jeśli przyznajemy, że nie jesteśmy odpowiedzialni za swoje wieczne życie po śmierci ciała na tym świecie.

Czas wielkiego Postu, to czas upragniony, czas świadomego zwrócenia się do Boga, uznania Jego Ojcostwa, ucieszenia się przynależnością do Niego. To dni wypełnione dziękczynieniem Chrystusowi za Odkupienie nas ofiarą śmierci na krzyżu.