ŚW. ARNOLD JANSSEN

Urodził się 5. listopada 1837 r. w nadreńskim miasteczku Goch. W dzieciństwie wyróżniał się bystrością i pobożnością. Miał nadzwyczaj pobożnych rodziców, którzy przez świadectwo wiary oraz codzienną modlitwę, troszczyli się o wychowanie religijne swojej licznej grupki dzieci. Do gimnazjum uczęszczał w pobliskim Gaesdonck. Nosił się z zamiarem podjęcia drogi kapłańskiej. Po zdaniu matury – 11. lipca 1855 r., w wieku 18 lat, zgłosił się do seminarium diecezjalnego w Münster. Po zaliczeniu kilku początkowych semestrów był jeszcze zbyt młody, aby studiować teologię. Postanowił więc kształcić się na wydziale matematyczno-przyrodniczym w Bonn. Po zdobyciu uprawnień do nauczania matematyki i nauk przyrodniczych w szkołach państwowych, wrócił do seminarium i kontynuował przygotowania do kapłaństwa. Święcenia prezbiteratu otrzymał 15. sierpnia 1861 r. w Münster. Następnie przez 12 lat pracował jako nauczyciel w gimnazjum w Bocholt, piastował tam także stanowisko wicerektora. Oprócz tego posługiwał jako wikary w kościele św. Jerzego. W tym czasie zaangażował się również w działalność Apostolstwa Modlitwy, którego celem była modlitwa w intencji zjednoczenia chrześcijan w Niemczech. Od 1861 r. był diecezjalnym dyrektorem tego stowarzyszenia. Wydawał broszury zachęcające do modlitwy, odwiedzał parafie w kraju i za granicą, zdobywał nowych członków. 19. Marca 1873 r. zrezygnował z pracy w gimnazjum. Opatrzność Boża skierowała go do Kempen, do szkoły dla dziewcząt, którą prowadziły Urszulanki. Posługiwał tam jako kapelan, udzielał także lekcji religii. Poza tym zaczął redagować własne pismo misyjne Mały Posłaniec Serca Jezusowego i wydawać je od stycznia 1874 r. w Paderborn. Potrzeby Kościoła misyjnego, o których dowiadywał się i pisał, zrodziły w nim pragnienie otwarcia domu misyjnego w celu kształcenia misjonarzy, którzy nieśliby Ewangelię Chrystusa do wszelkich zakątków kuli ziemskiej. Idea ta przerastała jego ludzkie możliwości, ale nie ograniczała działania w nim łaski Bożej. Nie miał wówczas ani życzliwych współpracowników, ani odpowiednich środków finansowych. Poza tym, rząd kanclerza Bimarcka w Niemczech prowadził politykę niesprzyjającą jakimkolwiek inicjatywom Kościoła katolickiego. Ks. Janssen, po przełamaniu trudności i szukając możliwości zrealizowania swojej idei, która w nim narastała, udał się do Holandii, do przygranicznego miasteczka Venlo. W pobliskiej wiosce Steyl, za zebrane pieniądze, kupił starą karczmę nad rzeką Mozą. Tam 8. września 1875 r. otworzył dom misyjny. Dzień ten został przyjęty jako data założenia Zgromadzenia Słowa Bożego. Dom św. Michała w Steyl szybko stał się prawdziwym ośrodkiem misyjnym dla krajów niemieckojęzycznych. Przybywali tam licznie chłopcy i młodzi mężczyźni w celu zdobycia wykształcenia i przygotowania misyjnego, a także seminarzyści pragnący wyjechać na misje, jak również kapłani, którzy z powodu Kulturkampf nie mogli pracować jako duszpasterze w swoich parafiach w Niemczech. 27. stycznia 1876 r. poświęcono drukarnię, gdzie wydawano Mały Posłaniec Serca Jezusowego, Stadt Gottes (od r. 1878) oraz Kalendarz św. Michała (od r. 1880). W wiosce klasztornej nad Mozą rozwinęła się także, na szeroką skalę, działalność rekolekcyjna. 2. marca 1879 ze Steyl wyjechali pierwsi dwaj misjonarze do Chin. Byli to Jan Baptysta Anzer i Józef Freinademetz. W latach 1884-1886 odbyła się I. Kapituła Generalna Zgromadzenia Słowa Bożego (SVD). Arnold Janssen został oficjalnie zaaprobowany w funkcji przełożonego generalnego założonego przez siebie zakonno-misyjnego zgromadzenia, zrzeszającego prezbiterów i braci zakonnych, kształcących się, modlących i głoszących Ewangelię w krajach misyjnych. Powołań nie brakowało. Wybudowano nowy, duży Dom Misyjny św. Michała. Oprócz tego na terenie Europy powstawały w latach 1888-1904 także inne domy misyjne: w Rzymie, w Mödling koło Wiednia, w Nysie, w Zagłębiu Saary, i w Bischofshofen.

Steylowski ośrodek misyjny zaangażował także kobiety. 8. grudnia 1889 r. powstało żeńskie misyjne, Zgromadzenie Służebnic Ducha Świętego, z którego po 7. latach – 8. grudnia 1896 – wyłoniło się kontemplacyjne Zgromadzenie Służebnic Ducha Świętego od Wieczystej Adoracji. Pierwsze misjonarki pobłogosławił Rektor Janssen i wysłał na misje do Argentyny 11. września 1895 r.

Arnold Janssen był wielkim czcicielem Wcielonego Słowa Bożego, Serca Jezusowego i Trójcy Świętej. W jego duchowości szczególne miejsce zajmowała cześć dla Ducha Świętego. Trzeciej osobie Trójcy Świętej poświęcił się osobiście. Był także przekonany, że żadna działalność misyjna nie przyniesie owoców, jeśli nie będzie podejmowana z natchnienia i przy pomocy Ducha Świętego. Dwa żeńskie zgromadzenia, które założył, są żywym pomnikiem wystawionym ku czci Ducha Świętego. Razem ze Zgromadzeniem Słowa Bożego stanowią jedną rodzinę zakonnic i zakonników, wspierających się nawzajem w pracy misyjnej.

15. stycznia 1909 r. Arnold Janssen przeszedł do wieczności. Miał 72 lata i wiedział, że jego życie nie było bezowocne. Zapoczątkowane dzieło misyjne rozwinęło się wraz z duchem czasów i trwa do dzisiaj.

W Niedzielę Misyjną, 19 października 1975 r., papież Paweł VI zaliczył Arnolda Janssena wraz z Józefem Freinademetzem, pierwszym misjonarzem, który wyjechał ze Steyl na misje, w poczet błogosławionych. 5. października 2003 r., natomiast odbyła się uroczysta kanonizacja obu misjonarzy. Dokonał jej papież Jan Paweł II.

Wspomnienie liturgiczne św. Arnolda Janssena w Kościele Rzymskokatolickim przypada 15 stycznia. W całej Rodzinie Arnoldowej obchodzone jest jako uroczystość.

Modlitwa o otrzymanie łask za wstawiennictwem św. Arnolda Janssena

Boże, Ty przez Słowo Wcielone dokonujesz pojednania rodzaju ludzkiego, spraw łaskawie za wstawiennictwem Świętego Arnolda, prezbitera, aby wszystkie ludy, uwolnione światłem Słowa i Duchem łaski od mroków grzechu, osiągnęły drogę zbawienia. Przez Chrystusa, Pana naszego Amen.

MATKA MARIA MICHAELE, ADOLFINE TÖNNIES

Adolfine Tönnies urodziła się 7. stycznia 1862 r. w Horst-Emscher, w Westfalii (dzisiaj: Gelsenkirchen). Wzrastała w katolickiej rodzinie, pośród licznego rodzeństwa, pod okiem szlachetnych rodziców. Po ukończeniu szkoły podstawowej zgłosiła się do nauczycielskiego seminarium w Münster. Następnie przez 10 lat była nauczycielką w jednoklasowej szkole misyjnej w Rendsberg. Pracowała z pasją, była szanowana przez uczniów i ich rodziców, a także przez miejscowego proboszcza, z którym mieszkała w jednym domu, ponieważ szkoła w protestanckim Rendsberg, mieszkanie nauczyciela, kościół katolicki oraz probostwo mieściły się w jednym budynku. Chętnie grywała na różnych instrumentach muzycznych: fortepian, skrzypce, organy. Prowadziła bogate życie religijne, spędzając na modlitwie wiele godzin wolnego czasu i rozwijając pobożność Eucharystyczną. Stopniowo narastało w niej pragnienie życia zakonnego, na które zdecydowała się w 1890 r., w czasie rekolekcji dla nauczycielek. Szukając odpowiedniego dla siebie zgromadzenia zakonnego, napisała list – z prośbą o radę – do swojego wujka Hermana Wegenera, który należał do najbliższych współpracowników Arnolda Janssena – rektora domu misyjnego w Steyl. Na odpowiedź, zapraszającą ją do nowej misyjnej wspólnoty zakonnej w Steyl, nie czekała długo. 4. kwietnia 1891 r. przeprowadziła ostatnią lekcję w szkole, a następnie, 1. maja, przybyła do tętniącej życiem misyjnym, małej holenderskiej wioski nad rzeką Mozą. W wieku 29 lat została jedną z 16. postulantek instytutu zakonnego, który nie był jeszcze formalnie zatwierdzony. Po roku otrzymała strój nowicjuszki i przybrała imię Michaele. 12. Marca 1894 r. złożyła pierwsze śluby zakonne. Była wykształconą nauczycielką, z dziesięcioletnim stażem, powierzono jej więc prowadzenie lekcji dla sióstr w zorganizowanym przez Arnolda Janssena seminarium nauczycielskim.

W 1896 r. Arnold Janssen podjął decyzję o utworzeniu w Steyl kontemplacyjnej gałęzi żeńskiego Misyjnego Zgromadzenia Służebnic Ducha Świętego, którego od pięciu lat była radosną i zaangażowaną członkinią. Zadaniem nowej grupy sióstr miało być duchowe wspieranie misjonarek i misjonarzy, którzy po formacji w Steyl wyjeżdżali do pracy apostolskiej w krajach misyjnych. Wsłuchując się w natchnienia Ducha Świętego, wyraziła chęć przejścia do formującego się zgromadzenia. Zamieniła niebieski habit sióstr misyjnych na różowy sióstr klauzurowych. Otrzymała imię Maria Michaele. Stała się członkinią nowego Zgromadzenia Służebnic Ducha Świętego od Wieczystej Adoracji założonego 8. grudnia 1896 r. Po roku czasu została mianowana przełożoną małej wspólnoty, która pod jej opieką szybko się rozwijała, ciesząc się dobrymi powołaniami i radosnym duchem zakonnym. Gdy przyjęła zadanie przełożonej generalnej zaczęto tytułować ją Matką Marią Michaele. Współpracując we wszystkich podejmowanych decyzjach z Arnoldem Janssenem, aż do jego śmierci w 1909 r., doprowadziła do szybkiego rozwoju Zgromadzenia. Zatroszczyła się o odpowiedni plan dnia, w którym modlitwa, praca i odpoczynek wzajemnie się przeplatały i służyły zdrowiu oraz dobrej atmosferze pośród współpracujących ze sobą, dla chwały Bożej, sióstr. Szukając dobra Zgromadzenia, dążyła do jego usamodzielnienia się, wprowadziła nowy styl modlitwy wspólnotowej i liturgicznej, wystarała się o pozwolenie u miejscowego biskupa na Wieczystą Adorację Najświętszego Sakramentu, zredagowała Konstytucje i postarała się o ich zatwierdzenie w Rzymie, zatroszczyła się o wybudowanie odpowiedniego klasztoru, który do dziś jest macierzystym domem Zgromadzenia w Steyl, oprócz tego założyła 9 nowych fundacji w różnych krajach całego świata, będących ośrodkami modlitwy kontemplacyjnej, eucharystycznej adoracji i radosnego uwielbienia Trójjedynego Boga. Matka Maria Michaele cieszyła się szacunkiem i uznaniem pośród swoich współsióstr. Była dla nich siostrą i matką rozumiejącą ich potrzeby i pragnienia. Miała dar przewodzenia, talent organizacyjny i niezwykle radosne usposobienie, które stwarzało wokół niej przychylną atmosferę do prowadzenia życia kontemplacyjnego i harmonijnego rozwoju duchowego członkiń całej wspólnoty zakonnej. Na początku 1943 roku zapadła na chorobę nowotworową. Zmarła 25. lutego 1934 r. w Steyl.

3. września 2015 r. w Steyl rozpoczął się uroczyście jej proces beatyfikacyjny. Postulatorem procesu został o. Manfred Krauze SVD.

Modlitwa o otrzymanie łask za wstawiennictwem Matki Marii Michaele

Boże, Duchu Święty, źródło wszelkich łask, Ty rozpaliłeś w sercu Twojej służebnicy, Matki Marii Michaele, ofiarną miłość do Najświętszej Eucharystii i dziecięcą ufność w powierzaniu się Bożej Opatrzności, dziękuję Ci za wszystkie wyświadczone jej dobrodziejstwa i pokornie proszę za jej wstawiennictwem, udziel mi pomocy w moich potrzebach i zarządzaj wszystkim według Twojego upodobania dla mojego doczesnego i wiecznego dobra. Amen.