Wielki Post jest uprzywilejowanym czasem łaski dla wszystkich, którzy wierzą i szukają Boga. Są to błogosławione dni stawania przed Panem w prawdzie i ufności, prześwietlania Słowem Bożym swego serca, rewidowania dróg życia, a także leczenia Bożą miłością chorób duszy. Jest to czas święty i upragniony, ponieważ poprzez działalność Kościoła, Bóg osobiście zaprasza każdego z nas do duchowej odnowy. Znak posypania głowy popiołem wyraża gotowość serca do rezygnacji ze wszystkiego, co dystansuje od Bożej miłości. Świadczy o naszej zgodzie na pielgrzymowanie z Chrystusem oraz na wewnętrzną przemianę według Bożego upodobania.

„Wołajcie radośnie na cześć Pana, służcie Panu z weselem, przyjdźcie i radujcie się przed Jego obliczem. Pan jest dobry, Jego łaska na wieki, a Jego wierność z pokolenia na pokolenie” – tymi słowami z Psalmu 100 modlą się bardzo często osoby konsekrowane, ciesząc się błogosławieństwem Boga i nieustannym darem Jego łaski. Życie konsekrowane to życie pełne przygód, pociągające beztroskim entuzjazmem, fascynujące uczestnictwem w gronie najbliższych przyjaciół Chrystusa, pewne Jego stałej wierności w miłości. 2. lutego zakonnicy i zakonnice trzymając w ręku zapalone świece odnawiają z ufnością swoje oddanie się Panu.