Eucharystyczna Wspólnota Adoracyjna (EWA) jest wspólnotą osób połączonych ideą adoracji Najświętszego Sakramentu w intencjach misji Kościoła. Członkowie wspólnoty ofiarują każdego tygodnia 30 min. modlitwy przed Najświętszym Sakramentem za głoszących Ewangelię i za dzieła misyjne Kościoła.

Codzienna modlitwa członków EWA

Panie Jezu, dzięki za Twą miłość, za to, że zechciałeś zostać z nami w sakramencie Eucharystii. Pomóż nam być zawsze „jednym sercem i jedną duszą”. Spraw, by każdy z nas starał się być żywą Ewangelią, aby nasze życie głosiło Twoją miłującą obecność wśród nas. Amen.

Królowo Nieba, wesel się, alleluja.
Bo ten, któregoś zrodziła, alleluja.
Zmartwychwstał, jak powiedział, alleluja.
Módl się za nami do Boga, alleluja.

Raduj się i wesel, Panno Maryjo, alleluja.
Bo zmartwychwstał Pan prawdziwie, alleluja. 

Niechaj ta radosna wieść dotrze do każdego z nas i zagości wśród nas nadzieja , miłość, poczucie sensu oraz wytrwałość w realizacji wyzwań  

Zmartwychwstały Pan niech obdarza nas łaską, abyśmy w codziennym życiu i pracy umieli być Jego wiarygodnymi świadkami. 

WESOŁEGO  ALLELUJA 
życzy Eucharystyczna Wspólnota Adoracyjna 

Słowo pierwsze: ”Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią.”
Słowo drugie: „Zaprawdę powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju.”
Słowo trzecie: „Niewiasto, oto syn Twój; Synu, oto Matka twoja.”
Słowo czwarte: „Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?”
Słowo piąte: „Pragnę.”
Słowo szóste: „Wykonało się.”
Słowo siódme: „Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego.”

Świętowanie 25–go Jubileuszu ślubów zakonnych s. M. Faustiny nie ograniczyło się do grona wspólnoty i najbliższej rodziny. Radość udzieliła się także Eucharystycznej Wspólnocie Adoracyjnej, która jest ciągle prężną grupką osób towarzyszących nam w adoracji Najświętszego Sakramentu.

W oktawie Świąt Zmartwychwstania Pańskiego jesteśmy zaproszeni do uwielbienia Bożego Miłosierdzia. Dzięki św. Faustynie i notatkom, które zamieściła w napisanym przez siebie Dzienniczku możemy zapoznać się z przesłaniem święta Bożego Miłosierdzia i pragnieniami Boga wobec całej ludzkości.

Wydarzenia na scenie społeczno-politycznej naszego świata, kataklizmy, pandemia korona wirusa, prześladowania na tle religijnym, zaprogramowane wypieranie Boga ze świadomości ludzkiej, fałszowanie godności człowieka, minimalizowanie wartości ludzkiego życia, kult pieniądza i sławy, dominacja i bogacenie się niewielkiego procenta populacji ludzkiej kosztem życia w skrajnym ubóstwie większości… Wszystko to podsuwa niektórym spośród nas klarowną myśl: „to już jest koniec z tym światem, Bóg ma nas serdecznie dość, niebawem przyjdzie i okaże swoją sprawiedliwość. Zniszczy cały ten brud i niegodziwych ludzi…”. Czy jest to prawda? Czy Bóg pragnie czyjejkolwiek śmierci?

O Eucharystii napisano wiele ksiąg, wygłoszono mnóstwo kazań z przeróżnych ambon na całym świecie, przeprowadzono niezliczoną liczbę dyskusji, zorganizowano 52 Kongresy Eucharystyczne. Eucharystię próbowano zreformować w aspektach liturgicznych, teologicznych, wspólnotowych, ekumenicznych…, ale ciągle pozostaje ona dla nas tajemnicą głębi i prostoty Boga, który objawia się nam w darze bezinteresownej miłości. Papież Franciszek w jednej ze swoich spontanicznych wypowiedzi, podkreślił, że „nie jesteśmy w stanie wystarczająco podziękować Panu za dar, który zostawił nam w Eucharystii, mianowicie za Niego samego.“

Narodziłem się nagi, mówi Bóg,

abyś ty potrafił wyrzekać się siebie samego.

Narodziłem się ubogi,

abyś ty mógł uznać Mnie za jedyne bogactwo.

Narodziłem się w stajni,

abyś ty nauczył się uświęcać każde miejsce.

Każda sesja Soboru Watykańskiego II rozpoczynała się modlitwą Adsumus Sancte Spiritus, zwaną tak od pierwszych słów oryginalnej wersji łacińskiej: „Stoimy przed Tobą, Duchu Święty”, która jest tradycyjnie używana podczas soborów, synodów i innych zgromadzeń Kościoła od setek lat, a jej autorstwo przypisuje się świętemu Izydorowi z Sewilli (ok. 560 – 4 kwietnia 636 rok). Kiedy podejmujemy proces synodalny, modlitwa ta zaprasza Ducha Świętego, aby działał w nas, byśmy byli wspólnotą i ludem łaski. Na czas drogi synodalnej w latach 2021-2023 została zaproponowana do odmawiania przez Sekretariat Generalny Synodu Biskupów następująca, uproszczona wersja tej modlitwy  (Za Vademecum Synodu o synodalności.):

     „Różaniec to łańcuch bezpieczeństwa na stromej skale szczytów górskich. Nie wolno się zatrzymywać na żadnej tajemnicy. Trzeba iść dalej. Bo pełnia życia jest u szczytów…”

     „Może to być dla nas wszystkich pociechą w naszym trudnym, codziennym życiu. (…) I gdy my na tyle problemów rady nie mamy, zostaje jedno: mieć w kieszeni różaniec i modlić się za tych, którzy nam przyczyniają tyle udręki we własnej Ojczyźnie (…) Módlmy się za tych ludzi. Przeklinanie nic nie pomoże. Powtarzanie sobie różnych plotek czy dowcipów politycznych, też nic nie da. Ale modlitwa może pomóc. Ona zdolna jest oświecić umysły, poprawić wolę ludzką”.