Aby język serca i dialogu przeważał zawsze nad językiem oręża.

?Ewangelizacja zakłada również drogę dialogu. W naszych czasach dla Kościoła istnieją trzy szczególne środowiska dialogu, w których powinien być obecny, by spełnić posługę w zakresie pełnego rozwoju człowieka i osiągnąć dobro wspólne: (1) dialog z państwami, (2) ze społeczeństwem ? obejmujący dialog z kulturami i nauką ? oraz (3) dialog z innymi wierzącymi należącymi do Kościoła katolickiego.? ( Franciszek: Evangelii Gaudium, nr 238, 2013).

Gdy słyszymy o języku serca, czyli języku miłości oraz o dialogu, o duchowości spotkania, łączymy to w Rodzinie Arnoldowej ze słowami świętego misjonarza Chin – Józefa Freinademetz?a: ?Język miłości jest jedyną mową, jaka rozumieją wszyscy ludzie?. Czy nie przebija z tych słów wielka wiara w człowieka? Czy nie przebija z nich pewność, że pragnienie miłości, dobra i prawdy zostało złożone w sercu każdego? Czy nie dostrzeżemy tu nadziei, że miłość przeważy nad nienawiścią, światło nad ciemnością, dobro nad złem? Czy nie zobaczymy tu misjonarza, dla którego język serca i dialogu przeważa nad językiem oręża? Św. Józef Freinademetz dla głoszenia Ewangelii wśród Chińczyków nauczył się ich języka, poznał ich zwyczaje, kulturę i nawet upodobnił się do nich wyglądem. Język miłości rozumiał szeroko, nie tylko jako słowo, ale jako postawę i dar z siebie.

Wobec przemocy, broni, nienawiści i wojny miłość, która używa języka serca i wychodzi ku drugiemu w dialogu, pozostaje bezbronna. Dlatego trzeba nam wołać do Boga o Jego moc, o Jego siłę, o wewnętrzną potęgę Jego działania, które może przemienić trudne realia współczesnego świata i otworzyć ludzi na dialog, na pokój.

Dziewico i Matko, Maryjo,
Ty, któraś pod tchnieniem Ducha
przyjęła Słowo życia
w głębi Twej pokornej wiary,
całkowicie oddana Odwiecznemu,
pomóż nam wypowiedzieć nasze TAK
wobec pilnej potrzeby, jak nigdy naglącej,
by wszędzie rozlegała się Dobra Nowina o Jezusie.

Ty, napełniona obecnością Chrystusa,
zaniosłaś radość Janowi Chrzcicielowi
i sprawiłaś, że rozradował się w łonie swej matki.
Ty, pełna wielkiej radości,
opiewałaś cudowne dzieła Pańskie. (?)

Ty, Dziewico słuchania i kontemplacji,
Matko miłości, Oblubienico wiecznych zaślubin,
wstawiaj się za Kościołem, którego jesteś najczystszą ikoną,
aby się nigdy nie zamykał i nie zatrzymywał
w swojej pasji odnowienia Królestwa.

( Evangelii Gaudium nr 288).