Wdzięczność wobec drugiego człowieka można wyrazić na wiele różnych sposobów. Modlitwa, życzliwość, docenienie – są cennymi darami dla zakonnic i innych kobiet konsekrowanych, które w naszym Kościele stanowią niemałą grupę, a w ramach przyjętych pod natchnieniem Ducha Świętego charyzmatów, odważnie posługują na wielorakie sposoby tam, gdzie zostały posłane. Liczne ważne dzieła w naszym Kościele, które służą nam pomocą, nie istniałyby, gdyby nie odwaga i zaangażowanie zakonnic oraz innych kobiet konsekrowanych.

Główną misją każdej zakonnicy i każdej kobiety konsekrowanej, gdziekolwiek się znajduje i jakąkolwiek wykonuje pracę, jest składanie świadectwa o Bożej obecności oraz przypominanie o powołaniu każdego człowieka do jedności z Bogiem, w obecnym życiu i w wieczności. Zakonnice i inne kobiety konsekrowane prowadzą życie całkowicie poświęcone umiłowanemu Bogu. Starają się „oddawać Mu cześć w Duchu i prawdzie” (por. J 4,23) i świadczyć o Jego miłości względem każdego człowieka, językiem i sposobem dostosowanym do mentalności czasu, w którym żyją. Są znakiem Bożego królestwa, które nadejdzie, gdy przeminie ten świat. Zrzeszają się w różnych zakonach, zgromadzeniach, instytutach, lub prowadzą życie pustelnicze albo w stanie konsekrowanych dziewic. Naśladują przez to samego Chrystusa podążając drogą Jego rad ewangelicznych.

Życie poświęcone Bogu i jawnie o Nim świadczące uderza w mentalność współczesnego świata, totalnie ignorującego Boga, Jego wartości i porządek. Odwaga słuchania Boga dzisiaj i podążanie za Jego natchnieniami godna jest zauważenia i wdzięczności, bo podtrzymuje i umacnia właściwą relację między Bogiem a Jego umiłowaną ludzkością. Pan Bóg zna odpowiedź na wiele trudnych pytań współczesności. Słuchając Go nie pobłądzimy. A to czynią i do tego zachęcają nas zakonnice i inne kobiety konsekrowane.