Cierpienie najmłodszych pokoleń mobilizuje nas do refleksji nad destrukcją dążeń osób, które dzierżą odpowiedzialność w polityce, gospodarce i społeczeństwie. Niedostateczna troska o dzieci, o ich rozwój, kształcenie i wychowanie, stawia poważne znaki zapytania o przyszłość ludzkości na naszej planecie. Pomimo chęci życia w pokoju wielu ludzi, na ziemi prowadzone są niezliczone wojny. Nieustannie dają o sobie znać pałające rządzą zysku agresywne mafie, gangi, ugrupowania rebelianckie i terrorystyczne.

W takich warunkach dzieci płacą wysoką cenę za błędy dorosłych. Wzrastają pośród przemocy, zmuszane są do egzystencji w poniżeniu i bez perspektyw budowania przyszłości godnej osoby ludzkiej. Będąc analfabetami, podejmują ciężką pracę, aby zarobić na skromne utrzymanie dla siebie i najbliższych. Cierpią głód i choroby w osamotnieniu. Są porzucane, odtrącane i zapominane. Żyją w poczuciu, że nikt ich nie potrzebuje. Padają ofiarami pedofilii. Są wykorzystywane przez przestępców do nielegalnego handlu, przemytu i do walk zbrojnych.

W krajach bogatszych, gdzie nie toczą się wojny, nasi najmłodsi ograbiani są z życia w normalnych rodzinach. Wzrastają w niedojrzałych związkach jednego z rodziców, zmagają się z trudem separacji rodziców. Nierzadko egzystują w pustce i samotności na orbicie interesów rodziców pragnących osiągnąć karierę naukową i zawodową. Z powodu błędnych systemów myślowych i edukacyjnych muszą pokonywać bezsens ideologii, które nie służą rozwojowi człowieczeństwa.

Dzięki relacjom misjonarzy pracujących w różnych zakątkach ziemskiego globu, tematy trudnej sytuacji dzieci zostają nam przybliżane. Odważna katecheza papieża Franciszka budzi nasze sumienia z obojętności i z przekonania, że nie są to nasze sprawy.

Otaczajmy duchową opieką dzieci na całym świecie. Módlmy się za nie. Bądźmy dla nich rodziną. Wołajmy do Boga o ulgę w ich cierpieniu. Nasza modlitwa może wiele zmienić.