Kryzys ekonomiczny i społeczny wynikły na skutek pandemii koronawirusa, jak również konfliktów zbrojnych, uderzył bezlitośnie w działalność małych i średnich przedsiębiorców, szczególnie tych, którzy rejestrują się w prowincjonalnych miejscowościach i dają zatrudnienie większości ich mieszkańców.

Mali i średni przedsiębiorcy angażują do pracy osoby, które mieszkają w bliskich od siebie odległościach i przez to dobrze się znają, tworzą relacje przyjaźni i współpracują ze sobą w ramach pracy zawodowej, a także w ramach realizacji swoich talentów i zdolności. Przez to tworzą miejscową kulturę, która jest wizytówką regionu, opartą na tradycji i obyczajach miejscowej ludności. Mieszkańcy regionów często wspólnie organizują i przeżywają imprezy sportowo-kulturalne oraz święta patronalne. Religia i celebracje liturgiczne nie są wykluczane spośród tych uroczystości. Wpływa to na poziom jakości życia i człowieczeństwa uznającego autorytet Boży.

Poza tym, że drobne przedsiębiorstwa są bogactwem społeczności regionalnej, są też alternatywą dla wielkich firm globalizujących świat. Dzięki aktywności pracowników mogą przyczyniać się do ograniczania techniki narzucanej przez światowe korporacje, mogą promować inny postęp, bardziej zdrowy i bardziej ludzki, bardziej społeczny i bardziej integralny (zob. Franciszek, Enc. Laudato si’, 112). W mniejszych przedsiębiorstwach, dzięki dialogowi między kierownictwem i personelem pracowniczym, prościej jest zadbać o ogólny rozwój człowieka do odpowiedzialności, do wybierania wartości promujących życie oraz o kształtowanie ludzkiego sumienia do rzetelnej i kreatywnej pracy na rzecz całej ludzkiej społeczności. Łatwiej także można zatroszczyć się o produkcję opartą na systemach mniej zanieczyszczających środowisko, o modele pracy szanujące człowieka i jego rodzinę oraz o godny styl życia.

Tworzenie miejsc pracy jest służbą przedsiębiorczości na rzecz dobra wspólnego. „Aby możliwe było nadal oferowanie pracy, konieczne jest promowanie gospodarki sprzyjającej różnorodności produkcyjnej i kreatywności przedsiębiorczości.” (Franciszek, Enc. Laudato si’ 129). Globalizacja i wyobcowanie nie wzbudza impulsów do szukania nowych i lepszych rozwiązań problemów technicznych i gospodarczych. Koncentruje się na powielaniu narzuconych już modelów pracy i produkcji. W pewnym sensie zabija ducha kreatywności i rozwoju. Sprzyja wzrostowi zniechęcenia, rutyny i nudy. Podpowiada sięganie po używki i narkotyki, aby łatwo i płytko uatrakcyjnić szarą codzienność. Pociąga za sobą demoralizację i dekadencję naszych społeczności.

Módlmy się o Ducha Świętego, który jest naszym Ojcem i kreatorem pięknego ludzkiego życia, aby obudził nasze sumienia do życia w jedności z Nim i w harmonii z całym stworzeniem.