„Żyć teraźniejszością”, „być świadomie obecnym tu i teraz” to cechy zdrowej i odpowiedzialnej osoby. Jednakże teraźniejszość jest owocem przeszłości, jak również kreatorem przyszłości. Wiele podstawowych wartości zostało nam przekazane przez pokolenia ludzi żyjących przed nami. Współczesna, zglobalizowana przez media kultura, zaskakuje negowaniem mądrości starszych, narzuca nieznaną nowość, sugeruje inność wcześniej niespotykaną, wręcz zagłusza styl życia, który charakteryzował pokolenia ludzi w minionych wiekach. Można zauważyć pewne załamanie w przekazie informacji pokoleniowych. Spoglądanie w przyszłość może nas zadziwiać i napawać lękiem, albo prowokować do konkretnych zmian w relacjach z osobami starszymi.

Papież Franciszek nie gubi wątku prawdy w zamęcie współczesności. Ciągle zachęca nas do trzeźwego myślenia. W różny sposób zaprasza nas także, abyśmy nie odrzucali życiowej mądrości ludzi starszych. W rozmowie z Fernando Prado OFM tak oto wyraził swoje przekonanie o znaczeniu osób starszych i dialogu międzypokoleniowego: „Dialog międzypokoleniowy ma dziś znaczenie fundamentalne. To on daje nam właściwą perspektywę: nie możesz w odpowiedni sposób patrzeć w przyszłość, jeśli nie zwracasz się ku własnym korzeniom i nie rozmawiasz z ludźmi starszymi. To naprawdę kluczowa sprawa.(…) Historia przeżyta przez ludzi starszych stanowi korzeń, dzięki któremu drzewo może zakwitnąć.(…) Współczesna kultura powinna odbudować dialog z własnymi korzeniami. Żyjemy w społeczeństwie chyba zbyt ‘płynnym’, w którym młodsze pokolenia gubią własne korzenie”. (zob. Siła powołania, Poznań 2018, ss. 121-123).

Módlmy się w tym ciepłym, wakacyjnym miesiącu o ożywienie wzajemnych kontaktów między ludźmi młodymi i starszymi. Aby osoby starsze odważnie i umiejętnie dzieliły się z młodzieżą swoją życiową mądrością oraz aby były przyjmowane z otwartością, zainteresowaniem i należnym szacunkiem przez młodsze pokolenia.