Aby wzrastały szanse na dialog i spotkanie wiary chrześcijańskiej i ludów Azji.

01

Wyznawcy Chrystusa w Azji są ewangeliczną małą trzódką, wezwaną do dzielenia się swą wiarą z wyznawcami innych religii. Odziedziczone przesądy i uprzedzenia, ataki ze strony fundamentalistów innych wyznań, utrudniają wzajemne poznanie i akceptację. Jednak mimo prześladowań Kościół katolicki realizując założenia posoborowego dokumentu ?Nostra aetate? (O stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich) podejmuje dialog z wyznawcami innych religii. Ów dialog jest istotną częścią jego misji, ponieważ ma swe źródła w zbawczym dialogu miłości Ojca z ludzkością, przez Syna, w mocy Ducha Świętego. (zob. Jan Paweł II, Ecclesia in Asia w: Adhortacje Apostolskie Ojca Świętego Jana Pawła II, Kraków 2006, t. II, s. 485).

I choć Kościół uznał szczególne znaczenie i wagę zjawiska religijności poza chrześcijaństwem, pragnie, głosić orędzie zbawienia wszystkim ludom i narodom. Zwracając się do V Plenarnego Zgromadzenia Federacji Konferencji Episkopatów Azji, Ojciec Święty Jan Paweł II napisał: Chociaż Kościół uznaje wszystko to, co jest prawdziwe i święte w religijnych tradycjach buddyzmu, hinduizmu i islamu – jako odblask tej prawdy, która oświeca wszystkich ludzi – nie umniejsza to jego obowiązku i zdecydowania, by bez wahania głosić Jezusa Chrystusa, który jest >>drogą i prawdą i życiem<<. (…) Fakt, że wyznawcy innych religii mogą otrzymać łaskę Bożą i zostać zbawieni przez Chrystusa niezależnie od środków zwyczajnych, jakie On ustanowił, nie przekreśla bynajmniej wezwania do wiary i do chrztu, których Bóg pragnie dla wszystkich ludów (Tamże, s. 485-486). Tak więc Kościół nawiązuje dialog z poszukującymi prawdy w miłości ludami Azji w duchu żarliwej i bezinteresownej solidarności (Tamże, s. 482).

Przykładem udanego dialogu w kontekście indyjskim jest postać Mahatmy Gandhiego, na którego wielki wpływ wywarło przesłanie zawarte głównie w ?Kazaniu na Górze?. W latach 1967-1987 nazywanych w Indiach ?złotym wiekiem dialogu?, zakładano aszramy i centra dialogu, gdzie powstawały różnorodne formy duchowości. Problematykę dialogu chrześcijańsko-hinduskiego podejmował też Papież Jan Paweł II w czasie swoich podróży apostolskich do Indii w 1986 i 1999 roku. (Zob. Kalendarz Słowa Bożego, 2010). Dialog międzyreligijny w Indiach wyraża się przede wszystkim w zaangażowaniu na rzecz sprawiedliwości społecznej i pokoju oraz podkreślaniu godności osoby ludzkiej. Obecny jest także dialog teologiczny, dialog dzieł, życia i doświadczenia religijnego. Ogromne możliwości współpracy daje wyznawcom obu religii spotkanie przy okazji pomocy świadczonej ofiarom klęsk żywiołowych. (Tamże). Niekwestionowanymi symbolami dialogu międzyreligijnego w Indiach są bł. Matka Teresa z Kalkuty i Ojciec Marian Żelazek SVD.

Módlmy się zatem, by wzrastały szanse na dialog, na spotkanie wiary chrześcijańskiej i ludów Azji, ponieważ jest on alternatywą dla konfliktów i napięć, jest drogą przechodzenia od postawy nienawiści i wrogości do akceptacji i współpracy (Tamże).

Maryjo, módl się, aby dzięki miłości i służbie Kościoła, wszystkie ludy Azji poznały Twego Syna, Jezusa Chrystusa, jedynego Zbawcę świata i kosztowały radości pełnego życia. (JP II, Eccleia in Asia, dz, cyt., s. 524)                                                                                               sk