Módlmy się za tych, którzy w różnych częściach świata narażają swoje życie z powodu Ewangelii, aby rozpalali Kościół swoją odwagą i misyjnym entuzjazmem.

Trud zdobywania Bożego królestwa wpisany jest w grafik każdego pielgrzyma tej ziemi. Życie wiarą jest duchową walką. Ludzie zaangażowani w kontynuację misji Chrystusa ciągle zmagają się ze słabością własnego ciała i z duchem ciemności tego świata. Nikt jednak nie jest sam. Wszystkim towarzyszy Pan Jezus i Jego łaska. Przeciwności znoszone dla Ewangelii nie są przekleństwem, ale przywilejem.

Czytaj dalej

Czas upragniony

Wielki Post jest uprzywilejowanym czasem łaski dla wszystkich, którzy wierzą i szukają Boga. Są to błogosławione dni stawania przed Panem w prawdzie i ufności, prześwietlania Słowem Bożym swego serca, rewidowania dróg życia, a także leczenia Bożą miłością chorób duszy. Jest to czas święty i upragniony, ponieważ poprzez działalność Kościoła, Bóg osobiście zaprasza każdego z nas do duchowej odnowy. Znak posypania głowy popiołem wyraża gotowość serca do rezygnacji ze wszystkiego, co dystansuje od Bożej miłości. Świadczy o naszej zgodzie na pielgrzymowanie z Chrystusem oraz na wewnętrzną przemianę według Bożego upodobania.

Czytaj dalej

Módlmy się, aby osoby nieuleczalnie chore oraz ich rodziny zawsze miały niezbędną opiekę i wsparcie, zarówno medyczne, jak i ludzkie.

Corocznie, 11. lutego, obchodzimy Światowy Dzień Chorego. Święto to ustanowił św. Jan Paweł II w 1992 r. We wspólnocie Kościoła ma ono za cel otoczenie modlitwą tych, którzy cierpią na duszy i ciele. Osoby nieuleczalnie chore potrzebują szczególnej troski. Pogarszający się stan zdrowia wyniszcza ich somatycznie i psychicznie. Lęk przed śmiercią i niepewnością tego, co nastąpi później, wywołuje różne niepożądane zachowania. Wiąże się to z koniecznością ciągłego towarzyszenia im przez najbliższych, którzy również zmagają się, w związku z zaistniałą sytuacją, z narastającymi problemami natury emocjonalnej i psychicznej.

Czytaj dalej

Wierność Pana

„Wołajcie radośnie na cześć Pana, służcie Panu z weselem, przyjdźcie i radujcie się przed Jego obliczem. Pan jest dobry, Jego łaska na wieki, a Jego wierność z pokolenia na pokolenie” – tymi słowami z Psalmu 100 modlą się bardzo często osoby konsekrowane, ciesząc się błogosławieństwem Boga i nieustannym darem Jego łaski. Życie konsekrowane to życie pełne przygód, pociągające beztroskim entuzjazmem, fascynujące uczestnictwem w gronie najbliższych przyjaciół Chrystusa, pewne Jego stałej wierności w miłości. 2. lutego zakonnicy i zakonnice trzymając w ręku zapalone świece odnawiają z ufnością swoje oddanie się Panu.

Czytaj dalej

Módlmy się do Ducha Świętego, aby pomógł nam rozeznać dary różnych charyzmatów we wspólnotach chrześcijańskich i odkryć bogactwo wielu tradycji liturgicznych wewnątrz Kościoła.

Charyzmaty to szczególne dary Ducha Świętego udzielane ludziom w celu tworzenia, umacniania i ożywiania wspólnoty Kościoła. Przyjmując sakramenty inicjacji chrześcijańskiej, zostaliśmy wszczepieni w mistyczne Ciało Chrystusa i ubogaceni różnymi łaskami, które określają nasze przywileje, funkcje i zadania w Kościele. Nikt z nas nie jest anonimowy w oczach Boga. Każdy z nas otrzymał różnorodne dary, zdolności i talenty, pośród których pierwsze miejsce zajmuje miłość, aby cieszyć się życiem oraz przynależnością do Boga – miłosiernego Ojca nas wszystkich.

Czytaj dalej

Błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia!

Niech światło Bożej Miłości, które rozproszyło niegdyś mroki smutku i desperacji okupowanej Judei, zagości ze swoją mocą w Twoim sercu i niech uczyni je na nowo miejscem Bożego zamieszkania.
Niech łamany opłatek przypomina Ci o Bogu zawsze obecnym lecz nieogarnionym w Jego potędze i kruchości.
Niech te Święta przypominają Ci o sensie i wartości ludzkiego życia w jedności z Bogiem i według Jego zasad.
Niech radość i wolność charakteryzują Twoje dni przez cały kolejny rok 2024.
Niech towarzyszy Ci zawsze Boża Łaska.

Módlmy się, aby osoby z niepełnosprawnościami były w centrum uwagi społeczeństwa, a instytucje promowały programy integracyjne, które zwiększyłyby ich aktywne uczestnictwo.

W świecie rywalizacji i pogoni za maksymalnym zyskiem, którego źródłem mogą być talenty i uzdolnienia powierzone ludzkim osobowościom, a także w środowiskach, gdzie podkreśla się ułomności psychofizyczne i akcentuje braki rozwojowe, w celu odrzucania jednostek mniej atrakcyjnych komercyjnie, osoby z widoczną niepełnosprawnością, w porównaniu z ich zdrowymi rówieśnikami, nie mają niekiedy możliwości, aby rozwijać się w adekwatnym dla siebie tempie i cieszyć się swoimi życiowymi sukcesami. Potrzebują one wsparcia rodziny i najbliższego kręgu otoczenia, ale także pomocy ze strony konkretnych instytucji, aby mogły zaistnieć w społeczeństwie i brać w nim czynny udział.

Czytaj dalej

Klasztor w Nysie