Kościół, o którego charakter i stan modlimy się w tym miesiącu reprezentował sam Chrystus, kiedy chodził po ziemi otoczony grupką apostołów oraz tych kobiet i mężczyzn, którzy nawiązali z Nim głębsze relacje. Jezus tworzył wokół siebie tą przestrzeń, w której było miejsce na solidarność, braterstwo i akceptację drugiego człowieka. Mistrz z Galilei nikogo od siebie nie odrzucał. Był otwarty dla wszystkich i dla każdego. W swym sercu czuł, widział i słyszał potrzeby ludzi, ich cierpienie, pragnienia i dążenia. Uzdrawiał, nauczał, podnosił na duchu, budził nadzieję, poszerzał perspektywy postrzegania rzeczywistości, modlił się wspólnie i na osobności. Był pewny miłości Ojca, odważny w podejmowaniu ryzyka głoszenia królestwa Bożego, pomimo odrzucenia Jego misji przez ludzi i aż do oddania życia na krzyżu. Nie był samowystarczalny. Radość i trud ewangelizacji dzielił z ludźmi, którzy byli gotowi podążać z Nim.

„Zdecydowane odrzucenie kary śmierci pokazuje jak bardzo możliwe jest uznanie niezbywalnej godności każdego człowieka i przyznanie, że ma on swoje miejsce na tym świecie. Ponieważ jeśli nie odmówię jej najgorszemu z przestępców, to nie odmówię jej nikomu, dam wszystkim możliwość dzielenia się ze mną tą planetą, pomimo wszystkiego, co może nas oddzielać” – pisze papież Franciszek w encyklice Fratelli tutti w numerze 269.

Kryzys ekonomiczny i społeczny wynikły na skutek pandemii koronawirusa, jak również konfliktów zbrojnych, uderzył bezlitośnie w działalność małych i średnich przedsiębiorców, szczególnie tych, którzy rejestrują się w prowincjonalnych miejscowościach i dają zatrudnienie większości ich mieszkańców.

„Żyć teraźniejszością”, „być świadomie obecnym tu i teraz” to cechy zdrowej i odpowiedzialnej osoby. Jednakże teraźniejszość jest owocem przeszłości, jak również kreatorem przyszłości. Wiele podstawowych wartości zostało nam przekazane przez pokolenia ludzi żyjących przed nami. Współczesna, zglobalizowana przez media kultura, zaskakuje negowaniem mądrości starszych, narzuca nieznaną nowość, sugeruje inność wcześniej niespotykaną, wręcz zagłusza styl życia, który charakteryzował pokolenia ludzi w minionych wiekach. Można zauważyć pewne załamanie w przekazie informacji pokoleniowych. Spoglądanie w przyszłość może nas zadziwiać i napawać lękiem, albo prowokować do konkretnych zmian w relacjach z osobami starszymi.