„Ludzie młodzi nie są jedynie przyszłością świata, są jego teraźniejszością i ubogacają go swoim wkładem” – pisze papież Franciszek w adhortacji apostolskiej Christus vivit (CV, 64). Prosty i zrównoważony styl życia jest alternatywą do stylu dominującego i konsumpcyjnego, zmierzającego ku degradacji nie tylko przyrody, ale także ku niszczeniu wolności człowieka i sprawiedliwości w całej rodzinie ludzkiej. Obecna kultura światowa podporządkowana jest władzy techniczno-ekonomicznej działającej wbrew uniwersalnym normom etycznym i polityce otaczającej troską ubogich i marginelizowanych. Niepochamowane bogacenie się uprzywilejowanej, ale małej grupy ludzi odbywa się kosztem życia w skrajnym ubóstwie większości mieszkańców naszej planety.

Potrzeba rozwoju, reformy i odnowy charakteryzuje każdą wspólnotę, którą tworzą żywe i twórcze osoby. Także wspólnota Kościoła potrzebuje ciągłej przemiany, bo chociaż jest zjednoczona w Duchu Świętym z Chrystusem w Jego Ciało, jest narażona na działanie rozbijających ją pierwiastków zła obecnych w świecie. „Chrystus wzywa pielgrzymujący Kościół do nieustannej reformy, której Kościół, rozumiany jako instytucja ludzka i ziemska, wciąż potrzebuje” – czytamy w Dekrecie Unitas redintegratio Soboru Watykańskiego II, (nr 6). Poszczególni członkowie Kościoła, umacniający się sakramentami i Bożym Słowem, również powinni troszczyć się o permanentną odnowę, aby ciągle powracać do źródła swojej tożsamości. Jest to łaska, z którą każdy z nas jest zaproszony współpracować, aby nie utracić wiary i nie dać sobie skraść kompasu serca, którą jest Ewangelia.