„Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą. Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego.” (Mk 12, 30-31). Te Dwa Przykazania, na których opiera się judaizm i chrześcijaństwo są i obietnicą i jasnym drogowskazem w naszej wędrówce ku Bogu i drugiemu człowiekowi. Są obietnicą, bo zakładają ogrom Bożej łaski, której możemy być właścicielami, jeśli ją przyjmiemy. Drogowskazem, bo nasze szczere starania, aby kochać Boga oraz ludzi wokół siebie, ze względu na Boga, który w nich żyje, chroni nas przed wyborem dramatu zła i duchowej śmierci.

Jeśli kochamy Boga, chcemy z Nim przebywać, słuchać Go i z Nim rozmawiać. Szukamy wiele sposobów, aby wejść w ciszę swego serca i tam spotkać Umiłowanego swej duszy. Pragniemy, aby nasza modlitwa podobała się Bogu, aby była piękna, realna i owocna. Czasami wczytujemy się w modlitwy Świętych Kościoła, aby pozyskać pośród nich duchowych przyjaciół i przyswoić sobie słowa, którymi oni posługiwali się w dialogu z Bogiem. Czasami stajemy przed Bogiem w milczeniu i cieszymy się chwilą przed Jego Obliczem.

W czterdziestodniowym okresie pokuty, w wyjątkowym czasie duchowego przygotowania do uroczystych obchodów Świąt Zmartwychwstania Pańskiego, częściej kierujemy spojrzenie ku Chrystusowi ukrzyżowanemu. Kościół pomaga nam przez liturgię i rozważanie wybranych tekstów biblijnych, a także przez sakrament pojednania zgłębić tajemnicę naszej wolności uzyskanej za cenę zbawczej męki Boskiego Syna. Naszą zranioną grzechem miłość do Boga i chorobliwe wycofywanie się w niewiarę w istnienie Boga, leczy najprostszy akt skruchy i szczere uznanie przed Bogiem ludzkiej nieporadności.

Krótka relacja o pielgrzymowaniu Pana Jezusa przez krainy Jego ziemskiej ojczyzny (Mk 3, 7-12), przybliża nam pełną miłości osobowość Bożego Syna. Chrystus, będąc zawsze jednością z Bogiem Ojcem, przez proste gesty miłości, objawia w istocie pełne miłosierdzia i otwartości Serce Boże względem każdego człowieka. Z tego fragmentu Ewangelii św. Marka możemy wyczytać, iż ludzie chorzy i zdrowi, uzależnieni i wolni, spełnieni i poszukujący, grzesznicy i sprawiedliwi według Prawa, kobiety i mężczyźni, odważni i zalęknieni, posiadający bogactwa i biedacy, uczeni w Prawie i prostaczkowie – dosłownie wszyscy – gromadzili się wokół Wędrownego Nauczyciela z Nazaretu, aby Go słuchać i pozyskać Jego pomoc w swoich najtrudniejszych sprawach. Pełni nadziei i ufności przedstawiali Mu swoje prośby, a On im wszystkim udzielał upragnionej łaski.

Święta Bożego Narodzenia nie muszą ograniczać się do kilku dni w roku. Zawsze możemy emanować wdzięcznością wobec naszego Ojca Niebieskiego za Dar Jego Syna, otwierającego nam drzwi do nieba, które niegdyś sami lekkomyślnie zatrzasnęliśmy i nie byliśmy w stanie ich ponownie własnymi siłami otworzyć.

Wielu ludzi buduje swój wewnętrzny dom z kamieni cytatów biblijnych. Są to słowa, zdania, wydarzenia lub historie, które prowadzą ich przez całe życie, do których odwołują się w chwilach refleksji, w momentach podejmowania ważnych decyzji, w osobistej interpretacji wydarzeń w rodzinie, czy w świecie. Nie są to może teksty, ważniejsze od innych, ale są to myśli, które zapadły im mocniej w serce, które niejako formują ich wiarę i sposób jej wyrażania.

Czytaj dalej →

Specjalna oferta – zaproszenie dla dziewcząt i młodych kobiet,

które szukają właściwej dla siebie drogi życia.

Jakie jest moje powołanie?

Jak to mam rozeznać?

Jeśli zmagasz się z takimi pytaniami; jeśli chciałabyś bliżej poznać życie w klasztorze; jeśli uważasz, że potrzebujesz czasu i ciszy, aby znaleźć sens i cel swojego życia…

Proponujemy Ci wyjątkową okazję, aby w skupieniu i na modlitwie, ponownie przemyśleć swoje drogi i rozeznać, którą z nich wybrać. Będziesz miała możliwość otworzyć się na inny punkt widzenia i poznać nasz sposób życia. Będziesz mogła sama doświadczyć tego, jak wygląda nasza klauzurowa codzienność i czy chciałabyś dołączyć do naszej wspólnoty.

Czytaj dalej →

Zarezerwuj dla siebie minimum pół godziny czasu. Przygotuj Pismo św. i usiądź wygodnie. Przywołaj w pamięci jeden z Twoich ulubionych obrazów Pana Jezusa. Pomyśl, że On chce Ci teraz coś ważnego powiedzieć, o czym może zapomniałeś, lub czego wcześniej do końca nie zrozumiałeś. Skoncentruj maksymalnie swoją uwagę na Chrystusie, który właśnie teraz chce z Tobą przyjaźnie pobyć. Otwórz Ewangelię św. Jana i przeczytaj powoli Słowo Boże, tak jakby pochodziło z ust przebywającego z Tobą Pana Jezusa:

Pozostawiam Ci pokój, obdarzam Cię moim pokojem. Ale Ja nie obdarzam Cię w taki sposób, jak czyni to świat. Przestań się więc trwożyć w Twoim sercu i lękać (por. J 14,27).

Czytaj dalej →

Modlitwa, która jednoczy wszystkich Chrześcijan w wychwalaniu Boga to: „Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu, jak była na początku, teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen.”

Kościół katolicki w dialogu z innymi Chrześcijanami rezerwuje w miesiącu styczniu czas na modlitwę o jedność w wierze. Są to dni od 18 do 25 stycznia. Dla wyznawców Chrystusa priorytetem w tej modlitwie jest postawa trwania przed Bogiem, jako Ojcem wszystkich. Przyjaźń i braterstwo, dzielenie się pokojem, który otrzymaliśmy w osobie Jezusa Chrystusa, to wartości głębsze od teologicznych sporów. Jedna owczarnia jest ideałem nas wszystkich, który nie wyklucza możliwości istnienia różnych „zagród” dla licznej grupy owiec. Ożywia i prowadzi nas wszak jeden i ten sam Święty Duch.

Pozwól, zatem aby Duch Święty obecny w Bogu Ojcu, w Jezusie Chrystusie, w Tobie i we wszystkich Twoich braciach i siostrach, którzy przyjęli sakrament chrztu św. modlił się w Twoim sercu. Szczególnie w tych styczniowych dniach powszechnej modlitwy o jedność. Niech Twoje serce bije świadomiej Jego obecnością. Niech z Twojej pamięci nie odchodzą słowa tej pięknej modlitwy uwielbienia: „Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu, jak była na początku, teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen.”